Het gebouw is een architectonisch ensemble in de vorm van een vierhoek rond een binnenplaats. Het is gebouwd van klein, onregelmatig kalksteenpuin en bestaat uit twee hoofdgebouwen. Een vierkante toren met zorgvuldiger metselwerk markeert de noordoostelijke hoek van de binnenplaats en neemt het klassieke kerkersplan over. Een uitstekend massief flankeert de zuidoosthoek, terwijl de noordwesthoek wordt gemarkeerd door twee torentjes. Aan de hoofdtoren bevestigd, geeft een doorgang toegang tot de binnenplaats waarop een overdekte galerij uitkomt die zich voor de heerlijkheidskapel ontwikkelt. Alle erkerframes zijn gemaakt van gehouwen steen.
De toren dateert waarschijnlijk uit het einde van de 13e of het begin van de 14e eeuw en lijkt de oudste kern van het versterkte huis te zijn. Het oostelijke rechthoekige hoofdgebouw is ongetwijfeld later gebouwd, wellicht vanaf het midden van de 14e eeuw. Op de eerste verdieping bevindt zich een ceremoniële ruimte met een monumentale schouw. Vanaf de tweede helft van de 15e eeuw werden ten westen van de binnenplaats gebouwen opgetrokken, die vervolgens in de 16e en 17e eeuw werden herontwikkeld.
De kasteelkapel, rechthoekig van opzet, puntig tongewelf en in het westen verlicht door twee driebladige ramen, dateert waarschijnlijk uit deze periode (2013e eeuw); het is toegankelijk via een galerij met zuilen die ongetwijfeld in de XNUMXe eeuw is gebouwd. Een decor, overwegend rode en gele oker, bedekt het van vloer tot plafond. Het werd in XNUMX volledig gerestaureerd.
Geschiedenis:
Guyonnet de Loras, eerste heer van Montplaisant, verschijnt in een akte van 2 december 1302. Hoewel het vóór de 1338e eeuw niet uitdrukkelijk wordt vermeld, werd het versterkte huis van Montplaisant al in 1339 gebouwd. Een van de drie leden van de familie Loras is genoemd in het dolfijnenonderzoek. In 9 verklaarde Antoine de Luerno, getuige van de parochie van Brens, dat er vier adellijke families waren, elk met een versterkt huis. In zijn testament van 1463 juni XNUMX, bekend uit een XNUMXe-eeuwse kopie, verzocht Antoine de Loras om de viering van verschillende missen in de kapel van het Château de Montplaisant.
Geschilderd decor:
De geschilderde decoratie onderscheidt zich door het gebruik van talrijke herhaalde ornamentmotieven, ongetwijfeld gemaakt met een stencil. We merken ook het gebruik op van schermpanelen en patronen die een perspectiefeffect geven (ruitvormige vloer die doet denken aan bestrating). Op het gewelf staan kleine rode 8-puntige sterren. In het midden van de muren zijn scènes en figuren weergegeven: op de oostelijke muur (chevet), een Calvarieberg boven het Laatste Avondmaal; op de westelijke muur presenteren twee engelen het schild met de armen van de Lora's, onder een helm met kuif en lambrequins; op de noordelijke muur een aankondiging met schenker van drie gebedsriemen, evenals een geestelijke met een tonsuur, knielend in gebed voor zijn patroonheilige; tenslotte op de zuidmuur een abt van Sint-Antonius, vergezeld van een heilige bisschop (Sint Hilarius?), in een perspectieflijst. Tussen de twee baaien bevindt zich een Sint-Catharina, herkenbaar dankzij het zwaard van haar detachement en het wiel.
Op de eerste verdieping is ook de “aula” (statige kamer) ingericht. Patronen sieren het raam met raamstijl en traliewerk in de zuidmuur: op een groene achtergrond houden twee uitgestrekte handen een cartouche met rode randen vast met een lacunaire Latijnse inscriptie. De stijlen van de open haard hebben sporen van polychromie behouden en het plafond met zichtbare balken is versierd met meerdere inscripties. “NIHIL MICHI QUOD TIBI” wordt verschillende keren herhaald. Andere sporen van schilderijen, waarschijnlijk uit de 16e eeuw, zijn nog steeds zichtbaar op de westelijke muur.
Thema's
Prijzen
Gekoppelde aanbiedingen
Ter plaatse…
